Nissan Leaf

ตัวถังไซส์กำลังดี Nissan Leaf เน้นออกแบบเพื่อลดแรงต้านลม

แม้จะดูจากรูปร่างภายนอก Nissan Leaf (นิสสัน ลีฟ) ดูเหมือนจะเป็นรถที่ออกแบบด้วยรูปทรงแบบรถในยุคเก่า ๆ ไม่ได้ลักษณะลู่เพรียวลมสักเท่าใด แต่เอาจริง ๆ แล้ว รถคันนี้มีค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานต่ำเพียง 0.28 เป็นผลมาจากความชำนาญของทีมออกแบบนิสสัน ที่มีประสบการณ์อยู่แล้วกับการออกแบบรถยนต์ไฟฟ้าหลากหลายรูปแบบ
ขนาดตัวถังนั้นถือว่าน่าใช้งาน ด้วยการมีตัวถังเทียบเท่าซีดานขนาดกลาง มาพร้อมความกว้าง 1,790 มิลลิเมตร ยาว 4,480 มิลลิเมตร สูง 1,560 มิลลิเมตร มีระยะฐานล้อยาว 2,700 มิลลิเมตร ตัวรถที่ออกแบบมาด้วยรูปทรงแฮชท์แบ็ค 5 ประตู ส่งผลให้มีที่เก็บสัมภาระด้านท้ายรถขนาดใหญ่ 435 ลิตร ใส่สิ่งของมากมายได้สบาย
ที่ชาร์จไฟนั้นติดตั้งอยู่ที่ด้านหน้าของตัวรถภายเหนือกระจังหน้าตรงตำแหน่งของโลโก้พอดี กระจังหน้าแบบปิดออกแบบมาในแนวสามมิติเพิ่มความสวยงาม รูปทรงนั้นมีความพยายามใช้เส้นสายและเหลี่ยมสันของรถให้เกิดประโยชน์ในการสร้างมุมนำสายตาหลายจุด ซึ่งดูรวม ๆ ก็ต้องถือว่ามีความโฉบเฉี่ยวอยู่เอาเรื่อง
การตกแต่งภายนอกนั้นไม่ได้เน้นความหวือหวาอะไรมาก ตัวรถ Nissan Leaf (นิสสัน ลีฟ) มาพร้อมล้ออัลลอย ขนาด 17 นิ้ว พร้อมยางขนาด 215/50 R17 บนลวดลายล้ออัลลอยที่มีความสวยงามขึ้นจากรุ่นก่อน ดิสก์เบรกถูกติดตั้งมาให้ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง มีการตกแต่งโครเมียมที่มือจับประตู เพื่อเพิ่มความหรูหราให้กับรถได้นิดหน่อย
โคมไฟหน้ามาพร้อมไฟหน้าแบบโปรเจคเตอร์ แอลอีดี พร้อมด้วยไฟส่องสว่างเวลาเวลากลางวัน ติดตั้งไฟตัดหมอกคู่หน้า พร้อมไฟหน้าแบบปรับระดับสูง-ต่ำอัตโนมัติ กระจกมองข้างพับและปรับได้ด้วยไฟฟ้า ซึ่งต้องบอกว่าเป็นรถที่ไม่ได้มีความหวือหวาในเรื่องของอุปกรณ์ตกแต่งอะไรเสียเท่าไรนัก

ห้องโดยสารภายในแนวเรโทร Nissan Leaf ไม่เน้นของเล่น

การออกแบบห้องโดยสารภายในของ Nissan Leaf (นิสสัน ลีฟ) นั้น เหมือนกับว่าทีมออกแบบนั้นโดนตัดงบ แล้วเอาไปให้ทีมพัฒนาเครื่องยนต์ ระบบขับเคลื่อน ระบบส่งกำลังทั้งหมด เอาเป็นว่าถ้าไม่เห็นแป้นเกียร์ไฟฟ้าและแผงหน้าปัดที่ดูทันสมัยที่สุดในรถ ก็อาจจะนึกว่านิสสันนั้นไปขอหยิบยืมแผงคอนโซลหน้ามาจากรถเก่า ๆ สักรุ่น
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการออกแบบห้องโดยสารแนวสีดำทึม ๆ พร้อมเดินด้ายสีฟ้าที่เอาจริง ๆ ก็ไม่ได้มีความโดดเด่นสวยงาม พวงมาลัยนั้นหุ้มหนังมาให้ พร้อมมือจับประตูด้านในก็เป็นโครเมียมเรียบร้อย กระจกหน้าต่างไฟฟ้าฝั่งคนขับติดตั้งระบบเปิด-ปิดด้วยการกดปุ่มครั้งเดียว และระบบป้องกันการหนีบมาให้บานเดียวเท่านั้น
ระบบปรับเบาะทั้งหมดเป็นระบบปรับด้วยมือ โดยเบาะนั่งคนขับสามารถปรับด้วยมือได้ 6 ทิศทาง เบาะนั่งผู้โดยสารตอนหน้าปรับด้วยมือ 4 ทิศทาง ส่วนเบาะนั่งด้านหลังจะมาพร้อมพนักพิงศีรษะ 3 ตำแหน่ง ที่สามารถพับลงมาเพื่อเพิ่มพื้นที่บรรทุกสัมภาระ หรือการขนส่งข้าวของชิ้นใหญ่ ๆ ก็ทำได้โดยง่าย
ระบบเครื่องเสียงในรถยนต์ราคาเฉียด 2 ล้าน มาพร้อมหน้าจอแบบสีขนาด 5 นิ้ว ที่รองรับการเชื่อมต่อผ่าน AUX และ USB รวมถึงการเชื่อมต่อแบบไร้สายผ่านบลูทูธ ติดตั้งลำโพงเสียงให้ 4 ตำแหน่ง ส่วนระบบอื่น ๆ ที่มีมาให้ ก็เช่น ปุ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ ระบบคีย์เลส พร้อมกุญแจอิมโมบิไลเซอร์ โชคดีที่มีระบบควบคุมความเร็วอัตโนมัติ
หน้าจอแสดงผลการขับขี่เป็นอีกสิ่งที่ดูทันสมัยขึ้นมาหน่อยรองจากแป้นเกียร์ทรงกลม มาพร้อมการแสดงข้อมูลมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการแสดงระยะทางและพลังงานไฟฟ้าที่เหลืออยู่ อุณหภูมิแบตเตอรี่ การจัดการพลังงาน และเวลาในการชาร์จแบตเตอรี่ ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้ภาพรวมของการออกแบบภายในดูเนี๊ยบขึ้นมาสักเท่าไร

Nissan Leaf เครื่องยนต์ที่วิ่งได้ 250 กิโลเมตรต่อการชาร์จ

จริงอยู่ที่นิสสันนั้นเคลมระยะทางการใช้งานต่อการชาร์จไฟของ Nissan Leaf (นิสสัน ลีฟ) เอาไว้ที่ 311 กิโลเมตร แต่จากการใช้งานของผมที่นำรถไปชาร์จไฟจนเต็มที่ EGAT เกือบตลอด ระยะทางในการวิ่งที่ทำได้ตามหน้าปัดจะอยู่ที่ประมาณ 250-265 กิโลเมตร ซึ่งส่วนหนึ่งก็ต้องยอมรับว่าเป็นไปตามพฤติกรรมการขับขี่ของผู้ขับขี่ด้วย
หัวใจในการขับเคลื่อนของรถคันนี้ก็คือมอเตอร์ไฟฟ้า AC Synchronous รหัส EM57 ที่รีดกำลังได้สูงสุด 150 แรงม้า ที่ 3,283 – 9,795 รอบต่อนาที พร้อมด้วยแรงบิดสูงสุด 320 นิวตันเมตร ที่ 0 – 3,283 รอบต่อนาที ส่งกำลังผ่านเกียร์อัตโนมัติ มาพร้อมแบตเตอรี่ขนาด 40 กิโลวัตต์ชั่วโมง ไม่มีการปล่อยไอเสียจากรถคันนี้
การชาร์จไฟปกตินั้น หากใช้เครื่องชาร์จที่ปล่อยไฟได้ 3.6 กิโลวัตต์จะใช้เวลาประมาณ 12 ชั่วโมง ถ้าใช้ไฟ 6.6 กิโลวัตต์ จะใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมง ถ้าชาร์จด้วยเครื่องชาร์จแรงสูงผ่านหัวชาร์จ Chademo แบบที่ผมไปลองที่การไฟฟ้าฝ่ายผลิตมา ก็จะรวดเร็วว่องไวมากขึ้น แต่ก็อาจจะต้องรอคิวกันหน่อยสำหรับเครื่องประเภทนี้

Nissan Leaf การใช้งานจริงที่ดีอยู่ แต่เพิ่มความยากลำบากนิดหน่อย

เรื่องของการขับขี่ Nissan Leaf นั้นเป็นอย่างไรบ้าง

ตัดเรื่อง e-Pedal ซึ่งผมไม่ชอบการตอบสนองของมันออกไป ทำให้ต้องปิดระบบเกือบตลอดการใช้งาน และเลือกใช้บริการคันเร่งและแป้นเบรกปกติไป ต้องบอกว่า Nissan Leaf (นิสสัน ลีฟ) เป็นรถไฟฟ้าที่ให้การตอบสนองที่ดีในภาพรวม ไม่ได้เน้นไปที่ความสปอร์ตหรือความประหยัดมากเกินไป เรียกว่าถ้ามีที่ชาร์จก็ใช้งานได้อย่างคล่องแคล่ว
เครื่องยนต์นั้นตอบสนองจี๊ดจ๊าด ลากตัวรถให้พุ่งทะยานกันอย่างสนุกสนาน เรียกว่ารถคันไหนที่คิดว่าจะฉีกหนีง่าย ๆ อาจจะต้องคิดหนักสักหน่อย การทำเร็วตั้งแต่ 0-100 ไปจนประมาณ 120-140 นั้นไหลลื่นอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้น แม้จะแผ่ว ๆ ลงมา แต่ก็ยังไหลไปเรื่อย ๆ แบบไม่เหนื่อยไม่เค้น แต่ก็แอบได้ยินเสียงมอเตอร์นิดหน่อย
ช่วงล่างนั้นแทบไม่ได้แตกต่างจากการขับรถยนต์ซีดานขนาดกลางทั่ว ๆ ไป แถมมีแอบหนึบกว่าเล็กน้อย ด้วยน้ำหนักกดของแบตเตอรี่ที่ติดตั้งไว้ที่พื้นรถ พร้อมด้วยระบบช่วยควบคุมด้านการขับขี่มากมาย ห้องโดยสารกว้างขวางอยู่ นั่งได้สบายทั้งตำแหน่งด้านหน้าและด้านหลัง พร้อมด้วยห้องเก็บของขนาดใหญ่โตเหลือเฟือ

Nissan Leaf ถูกที่ ถูกใจ แต่ยังไม่ถูกเวลา

เอาล่ะ แม้ผมจะบ่นเรื่องความไม่คุ้มค่าต่าง ๆ นานาของรถไปมากมาย แต่ถามว่าจริง ๆ แล้วชอบไหม ผมก็ชอบรถคันนี้อยู่นะ ถ้าไม่ติดความหวาดผวาในการใช้งานรถบางครั้ง ที่พอรถติดก็จะเหลือบดูเปอร์เซนต์ไฟฟ้าที่เหลือบ่อย ๆ หรือพอมีเวลาว่างไม่ได้ ก็ต้องรีบบึ่งไปอีแกทกันเพื่อชาร์จไฟให้เต็ม เพื่อความปลอดภัยไว้ก่อน
มีคนบอกว่า นิสสันประเทศไทยนั้น ไม่ได้ตั้งใจในการทำตลาดนิสสันลีฟ แต่เป็นการนำเข้ารถมาเพื่อสร้างภาพลักษณ์ของบริษัทให้เป็นไปตามทิศทางเดียวกันทั่วโลก ซึ่งก็คงจะใช่ส่วนหนึ่ง เพราะหากดูจากแผนงานของพวกเขาแล้ว ในอนาคตเราก็อาจจะได้เห็นสินค้าอย่าง Nissan Ariya (นิสสัน อาริยะ) เข้ามาทำตลาดเพิ่ม
แนวคิดของการเป็นรถยนต์ที่ไม่ปล่อยไอเสียก็โดนใจ ผมสามารถจอดรถนอนในที่จอดรถออฟฟิศได้โดยไม่รบกวนใคร การตอบสนองของรถนั้นก็ถือว่ายอดเยี่ยมในเมืองหลวง และต้องบอกว่าตลอดเวลาที่ผมเอามาลองขับนั้น มีคนเข้ามาถามไถ่แลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องรถไฟฟ้ากันเยอะมาก เพราะพวกเขาก็สนใจเหมือนกัน