รู้หรือไม่ “รถไร้คนขับ” เริ่มพัฒนาในสหรัฐฯ มาตั้งแต่ 25 ปีที่แล้ว ก่อนมีเครื่องไฮบริดเสียอีก

เราทราบกันดีว่ารถยนต์ไร้คนขับนั้นคืออนาคต ปัจจุบัน ผู้เล่นรายหลักที่เราได้ยินกัน เช่น Waymo, Cruise รวมถึงผู้ผลิตรถต่าง ๆ ได้ลงทุนกับการเดินทางแบบไร้คนขับไปมหาศาล

แต่แนวคิดของรถขับเองนั้นไม่ได้ใหม่เสียทีเดียว เพราะรถยนต์ไร้คนขับมีการคิดค้นขึ้นมาใน Pontiac Firebird II concept ที่ขับเคลื่อนด้วยใบพัด ตั้งแต่ปี 1956 แล้ว ซึ่งเริ่มจากตรงนี้

เริ่มจากการสนับสนุนจากรัฐบาล

มีการลงทุนสำหรับโครงการรถไร้คนขับโดยรัฐบาลสหรัฐฯ ตั้งแต่ในยุค 90 ซึ่งเหมือนเป็นการกรุยทางให้กับ DARPA Grand Challenge ซึ่งเป็นงานที่จัดเพื่อแข่งขันกันในเรื่องเทคโนโลยีช่วยเหลือการขับขี่ในสหรัฐฯ

ทุกวันนี้ เทคโนโลยีรถไร้คนขับนั้นทำเพื่อความสะดวกสบายเป็นหลัก แต่ในยุค 90 แนวคิดของรถรูปแบบนี้จะทำเพื่อเพิ่มความปลอดภัยและลดการติดขัดของจราจรด้วยการใช้อุปกรณ์พื้นฐานในปัจจุบัน เช่น แม่เหล็ก หรือ กล้องที่มีความละเอียดต่ำ

แนวความคิดเหล่านี้เริ่มต้นในปี 1991 รัฐสภาคองเกรสแห่งสหรัฐฯ ได้ผ่านพระราชบัญญัติเพื่อประสิทธิภาพการขนส่งทางบกในปี 1991 ซึ่งมีมูลค่าลงทุนถึง 1.55 แสนล้านดอลล่าร์ ที่สนับสนุนทั้งทางหลวง ความปลอดภัยในการขนส่ง และระบบขนส่งสาธารณะจนถึงปี 1997

อย่างไรก็ตาม ภายในกฎหมายกำหนดให้กรมการขนส่ง “พัฒนาทางหลวงอัตโนมัติและรถยนต์ต้นแบบ” เพื่อให้ “ถนนอัตโนมัติเต็มรูปแบบ (จะ) สามารถใช้งานได้ภายในปี 1997” เพื่อช่วยลดปัญหาการจราจรที่ติดขัดเพิ่มขึ้น

ก่อตั้งองค์กรขึ้นมาโดยเฉพาะ

ในปี 1994 จึงมีการก่อตั้ง National Automated Highway System Consortium (NAHSC) ขึ้นเพื่อจัดการกับเรื่องของรถไร้คนขับโดยเฉพาะ 

โดยกลุ่มความร่วมมือนี้ประกอบด้วยหน่วยงานต่าง ๆ ทั้งหมด 9 แห่ง ได้แก่ Bechtel, กรมการขนส่งแคลิฟอร์เนีย, มหาวิทยาลัย Carnegie Mellon, General Motors (ซึ่งรวมบริษัทย่อย ได้แก่ Delco Electronics และ Hughes Electronics), Lockheed Martin, Parsons Brinckerhoff, และโครงการ California Partners for Advanced Transportation Technology ของ UC Berkeley

หลังจากนั้นไม่นาน แคลิฟอร์เนียจึงได้รับเลือกให้เป็นฐานสำหรับการทดสอบในโครงการนี้ และในอีกสามปีข้างหน้า NAHSC จะทำงานเพื่อสร้างรถต้นแบบสำหรับการสาธิตในระบบทางหลวงอัตโนมัติที่สามารถขับขี่แบบ “ไม่ต้องใช้มือและเท้า” ได้

NAHSC ได้ใช้พื้นที่ทางหลวง I-15 ในแคลิฟอร์เนียกว่า 7.6 ไมล์สำหรับโครงการ โดยมีการแบ่งเลน HOV (เลนพิเศษ) เอาไว้เฉพาะเพื่อแยกออกจากการจราจรแบบปกติ ซึ่งยานพาหนะหลากหลายประเภทและเทคโนโลยีต่าง ๆ จะต้องได้รับการสนับสนุน

บริษัทและสำนักหลายแห่งระบุวิธีที่ยานพาหนะสามารถบังคับตัวเองไปตามถนนได้ และการปรับเปลี่ยนถนนสาย I-15 นั้นเริ่มต้นขึ้นในเดือนมิถุนายน 1996

สำนักแรกเริ่มเข้ามา

เริ่มจากมีสำนัก Center for Intelligent Transportation Research (CITR) โดย Ohio State University ได้ทดสอบ Honda Accord สองคันที่พัฒนาและทดสอบกันที่ Transportation Research Center ในเมือง Marysville รัฐโอไฮโอ

รถ Honda ทั้งสองคันได้รับการติดตั้งด้วยเครื่องหาระยะจากเลเซอร์ กล้องออปติคัล และเรดาร์ที่ทำให้รถอยู่ตรงกลางเลนโดยใช้แถบสะท้อนแสง โดยเส้นเหล่านี้จะมีขนาดพอดีกับส่วนที่แบ่งจากเส้น I-15 สำหรับการทดสอบ

รถที่ใช้เครื่องตรวจคลื่นแม่เหล็กช่วยขับขี่

จากนั้นก็มี UC Berkeley ที่ร่วมมือกับ General Motors และบริษัทในเครือเพื่อนำ Buick LeSabres ทั้งแปดคันมาใส่ระบบตรวจจับแบบใหม่ โดยทีมงานได้นำเรดาร์ให้กับรถ Buick ทั้งหมดนั้นเพื่อตรวจจับระยะทางและตรวจคลื่นแม่เหล็กเพื่อวางแผนการนำทางบนถนน แต่การใช้เครื่องตรวจคลื่นแม่เหล็กจะช่วยให้เข้าใจตำแหน่งของรถได้อย่างไรกันนะ

ผลปรากฏออกมาว่า เส้นทางของโครงการจะต้องได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เพื่อทีมของ UC Berkeley ด้วยเช่นกัน ซึ่งจะต้องมีการติดตั้งแม่เหล็กนำทางกว่า 92,778 ตำแหน่งไว้ใต้พื้นถนน ทำให้รถสามารถรับรู้ได้ว่าอยู่ที่ใดโดยใช้เครื่องตรวจคลื่นแม่เหล็กดังกล่าว

ซึ่ง GM ดูเหมือนจะรู้สึกว่าเทคโนโลยีที่อยู่ใน LeSabres นั้นมีความล้ำสมัยมากจนคิดว่ารถต้นแบบอย่าง Buick XP2000 concept จะมาพร้อมเทคโนโลยีแม่เหล็กแบบเดียวกัน เผื่อว่าวันหนึ่งจะได้ใช้สำหรับระบบขับขี่ด้วยตนเองที่เริ่มทดลองไป

จุดเริ่มต้นของ Toyota Safety Sense

ค่ายยักษ์ใหญ่อย่าง Toyota ก็เข้าร่วมโครงการนี้ด้วย ค่ายสามห่วงได้นำรถมาติดตั้งเซนเซอร์แม่เหล็ก เครื่องสร้างแผนที่ของถนนในรถ (เพื่อเก็บข้อมูลรูปร่างถนน) และเซนเซอร์ออปติคัลเพื่อนำทางตัวรถ

นอกจากนี้ตัวรถยังมีระบบเตือนออกนอกเลน ระบบเตือนจุดบอดด้านข้าง และระบบเตือนสิ่งกีดขวางมาให้ ซึ่งเทคโนโลยีเหล่านี้ก็กลายเป็นรากฐานของระบบช่วยเหลือการขับขี่ของ Toyota ในอีกเกือบ 20 ปีถัดมา 

ถือว่าน่าทึ่งมากในสมัยนั้น

การทดสอบเริ่มขึ้นในเดือนสิงหาคมปี 1997 มีรถกว่า 20 คันที่เข้าร่วมในงานนี้ ซึ่งรถทุกคันสามารถทำงานได้อย่างไร้ที่ติในส่วนต่าง ๆ ของถนนแม้จะมีเทคโนโลยีที่ยังไม่ล้ำสมัยเท่าทุกวันนี้

เทคโนโลยีเหล่านั้นน่าประทับใจ เพราะในช่วงปลายยุค 90 เทคโนโลยีใหม่ของรถยังเป็นเพียงระบบตรวจจับคาร์ซีท สมาร์ทคีย์ ไปจนถึงเครื่องยนต์แบบไฮบริดเท่านั้น การคิดค้นพอร์ท OBDII นั้นเพิ่งมีขึ้นก่อนการทดสอบนี้เพียง 1 ปีเท่านั้นเอง

ทำให้เราคิดว่าการทำให้รถสามารถวิ่งด้วยตัวเองบนเลนเฉพาะบนทางหลวงนั้นเป็นสิ่งที่ต้องทุ่มเทในการทำเป็นอย่างมาก และยังมีการทดสอบที่คล้ายกันนี้ที่เมืองพิตส์เบิร์กและเทมพีอีกด้วย แม้จะไม่ได้รับการประชาสัมพันธ์เท่ากับที่ทำในแคลิฟอร์เนียก็ตาม

สิ่งที่น่าสนใจคือ พื้นที่บริเวณนี้ก็ยังเป็นพื้นที่บ่มเพาะรถไร้คนขับจนถึงปัจจุบัน ทุกวันนี้เทคโนโลยีขับขี่ด้วยตนเองจะนำเสนอด้วยการใช้ LiDar และเรดาร์ความละเอียดสูง บางค่ายก็ใช้กล้องสำหรับระบบขับขี่อัตโนมัติเพียงอย่างเดียว ขณะที่บางค่ายก็ใช้ LiDar เป็นพื้นฐานเพื่อต่อยอดต่อไป

ทุกวันนี้ NAHSC นั้นถูกยุบไปแล้ว แต่เทคโนโลยีที่ถูกคิดค้นในวันนั้นก็ถูกนำมาปรับใช้กับรถในปัจจุบัน รวมถึงบริษัทสตาร์ทอัพที่เติบโตขึ้นทุกวันนี้อีกด้วย